افزایش بیماری دیابت نوع ۲ بدلیل تغییرات سبک زندگی و چاقی و عدم کنترل عوارض جبران ناپذیری بر روی سلامت
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل از افزایش بیماری دیابت نوع ۲ در دو دهه بدلیل تغییرات سبک زندگی و چاقی و عدم کنترل عوارض جبرانناپذیری بر روی سلامت، در کشور خبر داد.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی بابل، دکتر حاجیان استاد دانشگاه علوم پزشکی بابل بیان داشت: یکی از جنبه های مهم سلامت وضعیت کیفیت زندگی بیماران دیابتیک میباشد. وضعیت کیفیت زندگی بیماران دیابتیک میتواند تحت تاثیر عوامل مختلف قرار داشته باشد. کنترل قند خون بیماران و مصرف منظم داروهای کاهنده قند خون و پیگیری متوالی قند خون و تغذیه مناسب، تحریک فیزیکی و اجرای دستورات پزشک معالج نقش مهمی در تامین سلامت بیماران دارد و از عوارض شدید بیماری جلوگیری میکند و کیفیت زندگی را افزایش میدهد.
وی گفت: خودکارآمدی و خودمراقبتی در برنامه کنترل دیابت در سیستم مراقبت بهداشتی در کشور ما کمتر مورد توجه پزشکان بالینی و مراقبین سلامت قرار گرفت.خودکارآمدی یا خود باوری یعنی اعتماد و باور فرد، در توانایی انجام مراقبتهای مربوط به کنترل بیماری میباشد. مثلا فرد بیمار دیابتیک باور در توانایی تنظیم دستورات دارویی و تنظیم قندخون و پایش مرتب قند خون را داشته باشد. اما خود مراقبتی یعنی فرد به درجهای از هوشیاری بهداشتی رسیده که از اجرای برنامههای کنترل بیماری از خود مراقبت میکند. یعنی از وضعیت سلامت خودش هوشیار است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل اذعان داشت: هدف از تحقیق این بود که تاثیر این دو عامل را در وضعیت کیفیت زندگی بیماران سرپایی دیابتیک مورد بررسی قرار دهیم. این مطالعه روی 496 نفر از بیماران دیابتیک در شهرستان بابل انجام گرفت. اطلاعات از سه مقیاس خود مراقبتی و خودباوری و کیفیت زندگی از طریق مصاحبه با بیماران جمعآوری گردید و به کمک مدلهای آماری تجزیه و تحلیل گردید. وی ادامه داد و گفت: یافته های این تحقیق نشان داد که متوسط سن این بیماران 9/55 سال بوده و اکثریت بیماران (8/75%) زن بودهاند و تقریبا سه چهارم بیماران(4/74%) اضافه وزن و یا چاقی داشتند.
استاد دانشگاه علوم پزشکی بابل با ذکر این نکته که نتایج مدلهای آماری نشان دهنده این هستند که خودمراقبتی و خودکارآمدی ارتباط مستقیم روی کیفیت زندگی دارد. اذعان داشت: این نتایج بیانگر آن است که در برنامه های کنترل دیابت برای ارتقاء کیفیت زندگی بیماران، علاوه بر درمان های دارویی، برنامه آموزش بهداشت در سیستم بهداشتی باید رفتارهای خودمراقبتی و خودکارآمدی ارتقاء یابد و رسانههای عمومی باید در جهت گیری این نوع آموزش تلاش کنند.